ting 1
substantiv hankjønn
Opphav
same opphav som ting (2Tyding og bruk
Døme
- i mange, somme, visse ting;
- eg må snakke med deg om ein ting
- noko (kunnskap, dugleik) som høyrer med til eit arbeid eller fag
- ho kan sine ting;
- setje tinga på plass – få orden, klare opp;
- alle gode ting er tre – tredje gongen vil det lykkast;
- det er tingen! – løysinga, nett det som trengst
- i jus: fast eigedom og lausøyre
- i filosofi: det som eksisterer sjølvstendig, uavhengig av det vi erkjenner
- omstende, moment ved sak, tilstand og liknande
Døme
- det er ein god ting ved han at han er arbeidsglad;
- på mange ting var det lett å merke at noko var gale
- noko som blir opplyst eller som blir ynskt opplyst
- sei meg ein ting: Kvar var du i går?
- einskild del av prestasjon, arbeid og liknande
- det var mange ting å gle seg over i framføringa
- utveg, alternativ (1
- her er berre to ting å velje mellom
- brukt i uttrykk for å klassifisere fenomen, omgrep og liknande i ein viss kategori:
- jordiske ting
- brukt i uttrykk for vurdering, karakteristikk av forhold, fenomen og liknande:
- dette var da ein sørgjeleg ting!
- brukt saman med adjektiv for å uttrykkje overveldande omfang eller grad:
- det var store ting som han tok på veg
- med attributivt pronomen:
- alle ting – allting;
- ingen ting – ingenting
Faste uttrykk
- ikkje den tingikkje noko
- det er ikkje den ting dei ikkje kan klare
- tingen i seg sjølv(etter tysk das Ding an sich (Kant))