Nynorskordboka
tilhøve
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit tilhøve | tilhøvet | tilhøve | tilhøva |
Tyding og bruk
Døme
- tilpasse seg nye tilhøve;
- leggje tilhøva til rettes;
- tilhøva i Europa
- som etterledd i ord som
- arbeidstilhøve
- klimatilhøve
- samfunnstilhøve
- relasjon eller samband mellom to personar, fenomen eller liknande;
Døme
- tilhøvet mellom partane;
- ha eit godt tilhøve til nokon;
- tilhøvet mellom kyrkja og staten
- som etterledd i ord som
- makttilhøve
- årsakstilhøve
- proporsjon eller samsvar mellom ulike faktorar;
Døme
- landet kravde eit fast tilhøve mellom prisane på råvarer og ferdigvarer