Nynorskordboka
notis
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein notis | notisen | notisar | notisane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin ‘kjennskap, kunnskap’, av notus ‘kjend’Tyding og bruk
stutt skriftleg melding
Døme
- det stod berre ein notis om ulykka i avisa
Faste uttrykk
- ta notis avense, bry seg om