Nynorskordboka
mangle 1
mangla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å manglaå mangle | manglar | mangla | har mangla | mangl!mangla!mangle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| mangla + substantiv | mangla + substantiv | den/det mangla + substantiv | mangla + substantiv | manglande |
Opphav
av tysk mangeln; jamfør mangelTyding og bruk
- vere utan, ikkje ha, vante, sakne
Døme
- mangle pengar;
- mangle retningssans
- brukt som adjektiv:
- det kjem av manglande vilje
- vere borte, ikkje finnast, skorte
Døme
- det manglar ein skrue i motoren;
- det manglar ikkje på hjartelag
- vere i vegen med;
Døme
- det manglar henne ingen ting
Faste uttrykk
- det skulle berre manglebrukt for å uttrykkje at noko er sagt eller gjort med glede eller som noko sjølvsagt