Nynorskordboka
gjerning
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei gjerning | gjerninga | gjerningar | gjerningane |
Opphav
norrønt gerning; av gjereTyding og bruk
- verksemd, verk, syssel, arbeid, virke
Døme
- passe si daglege gjerning;
- ha ei meiningsfylt gjerning
- (einskild) handling, gjerd (1), dåd
Døme
- i ord og gjerningar;
- gjere gode gjerningar
- som etterledd i ord som
- illgjerning
- velgjerning
Faste uttrykk
- på fersk gjerningmedan ein gjer noko gale;
på fersken- han vart teken på fersk gjerning av politiet