Nynorskordboka
ting 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ting | tingen | ting | tinga |
Opphav
same opphav som ting (2Tyding og bruk
- omstende i tilværet eller naturen;
Døme
- eg må snakke med deg om ein ting;
- mange ting kom i vegen;
- visse ting tyder på det;
- ho har lett for å gløyme ting;
- sånne ting likar eg ikkje;
- endringa er ein god ting for oss alle;
- dei viktige tinga i livet
- noko som førekjem eller finn stad;
Døme
- utføre store ting;
- dei venta seg mange ting av han;
- oppleve fæle ting;
- det gjekk føre seg merkelege ting;
- gjere ting i lag;
- drive med andre ting
- mindre stykke av fysisk masse;
Døme
- kjøpe inn ting ein treng;
- pakke saman tinga sine;
- ha huset fullt av ting;
- ha vakre ting rundt seg
- kunnskap eller dugleik som høyrer med til eit arbeid eller fag
Døme
- ho kan sine ting;
- lære nye ting;
- han er god på mange ting
- i bunden form eintall: løysinga (1, poenget
Døme
- tingen med brokkoli er å dampe han i smør;
- tingen er berre at han er litt sjenert
Faste uttrykk
- ikkje den tingikkje noko
- det er ikkje den ting dei ikkje kan klare
- ingen tingikkje noko;
ingenting (2- ho visste ingen ting
- ting og tangofte brukt om gjenstandar: eit og anna
- finne fram ting og tang frå kjellaren;
- butikken sel ting og tang til badet;
- diskutere ting og tang under møtet