Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 8 oppslagsord

vettig, vettug, vitig, vitug

adjektiv

Opphav

norrønt vitugr; av vit

Tyding og bruk

  1. som har det fulle vitet sitt
    Døme
    • du er ikkje vettig! – du er tullete, ikkje retteleg klok!
  2. Døme
    • eit vettig svar;
    • eit vettig menneske
Artikkelside

klok

adjektiv

Opphav

norrønt klókr; frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. som kan skjøne noko;
    Døme
    • ein klok person;
    • kloke auge;
    • ho har eit klokt hovud;
    • seie nokre kloke ord
    • brukt som adverb
      • investere klokt
  2. som har mykje kunnskap;
    Døme
    • søkje råd hos eit klokt menneske;
    • svaret gjorde meg ikkje klok
  3. som har vanleg fornuft;
    Døme
    • ikkje vere retteleg klok

Faste uttrykk

  • bli klok på
    få innsikt i;
    forstå (1)
    • eg klarer ikkje bli heilt klok på deg;
    • ein blir aldri heilt klok på hovudpersonen i boka
  • gjere klokt i
    vere tent med
    • ein gjer klokt i å lytte;
    • du gjer nok klokt i å vere litt varsam
  • klok av skade
    røynd som følgje av tidlegare mistak eller ulukke
    • klok av skade bad eg om hjelp opp trappa
  • klok kone
    kvinne som praktiserer folkemedisin
    • ei klok kone oppi dalen
  • vere like klok
    skjøne like lite som før (etter eit svar, ei forklaring eller liknande)
    • etter å ha kika på kartet var dei like kloke
Artikkelside

fåvettig, fåvettug, fåvitig, fåvitug

adjektiv

Tyding og bruk

lite vettig;
Døme
  • fåvettige folk;
  • fåvettig politikk
Artikkelside

visleg

adjektiv

Opphav

av vis (2

Tyding og bruk

  1. Døme
    • eit visleg svar
    • snill
      • eit visleg barn
    • som adverb: med klokskap
      • fare visleg fram
  2. med omtanke
Artikkelside

skjønnsam, skjønsam

adjektiv

Opphav

norrønt skynsamr

Tyding og bruk

  1. som har evne til å skjøne;
    Døme
    • eit skjønnsamt utval bøker
  2. Døme
    • syne seg skjønnsam
Artikkelside

sindig

adjektiv

Opphav

gjennom bokmål, frå dansk; av sinn (1

Tyding og bruk

    • ein sindig kar;
    • gå med sindige steg
    • ei sindig avgjerd
Artikkelside

forstandig

adjektiv

Opphav

frå lågtysk; av forstand

Tyding og bruk

som har eller vitnar om god forstand;
Døme
  • ein forstandig person;
  • eit forstandig svar
Artikkelside

fornuftig

adjektiv

Tyding og bruk

som har fornuft;
som det er fornuft i;
Døme
  • fornuftige menneske;
  • kjøpe berre fornuftige gåver;
  • eg fekk ikkje eit fornuftig ord ut av han;
  • det var ei fornuftig løysing;
  • dei fant det fornuftigast å avslutte
Artikkelside