Nynorskordboka
vitig, vitug, vettig, vettug
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| vettig | vettig | vettige | vettige |
| vettug | vettug | vettuge | vettuge |
| vitig | vitig | vitige | vitige |
| vitug | vitug | vituge | vituge |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| vettigare | vettigast | vettigaste |
| vettugare | vettugast | vettugaste |
| vitigare | vitigast | vitigaste |
| vitugare | vitugast | vitugaste |
Opphav
norrønt vitugr; av vitTyding og bruk
klok, forstandig
Døme
- eit vitig svar;
- eit vitig menneske;
- du er ikkje vettig!