Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 80 oppslagsord

kviste

kvista

verb

Opphav

norrønt kvista

Tyding og bruk

  1. hogge eller skjere vekk kvister og greiner
    Døme
    • felle og kviste eit tre
  2. merkje opp veg, løype med kvister
    Døme
    • kviste ei skiløype
Artikkelside

fallgruve

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. løynd vanske (til dømes i ei oppgåve) der det er lett å gjere feil;
    Døme
    • eksamenen hadde fleire fallgruver
  2. om eldre forhold: fallgrav
Artikkelside

fagfelle

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør felle (2

Tyding og bruk

person som arbeider med same faget som ein sjølv;
Døme
  • forskinga blir vurdert av fagfeller før publisering
Artikkelside

tupi 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå tupí-guaraní ‘felle, kamerat’

Tyding og bruk

  1. urfolk i Sør-Amerika, særleg Brasil
  2. person som høyrer til urfolket tupi (1, 1)
Artikkelside

kampfelle

substantiv hankjønn

Opphav

av kamp (1 og felle (2

Tyding og bruk

person som ein kjempar ein kamp saman med;
Døme
  • ein politisk kampfelle
Artikkelside

kneppe 2

kneppa

verb

Opphav

av knapp (1; jamfør knappe (1

Tyding og bruk

  1. Døme
    • kneppe att jakka
  2. leggje, felle i hop
    Døme
    • kneppe hendene
Artikkelside

vrang, rang 2

adjektiv

Opphav

norrønt (v)rangr

Tyding og bruk

  1. med innsida ut;
    vrengd
    Døme
    • eine sokken er vrang;
    • strikke rett og vrangt, to rette og to vrange (masker)
  2. som ikkje er den rette;
    Døme
    • ta vrang frakk i garderoben;
    • felle vrange dommar;
    • ei vrang underskrift;
    • sjå skilnaden på rett og vrangt
    • adverb:
      • svelgje vrangt
  3. Døme
    • kvistete og vrang ved;
    • vrangt å lære;
    • han stod så vrangt til – ulagleg
  4. om person, dyr, lynne: tverr, sta, einvis, stri (2, styrlaus;
    Døme
    • gjere seg, slå seg vrang
  5. om mekanisk hjelperåd: som ikkje vil verke
    Døme
    • motoren slo seg vrang
Artikkelside

høve 2

høva

verb

Opphav

norrønt hǿfa

Tyding og bruk

  1. falle eller vere rett;
    eigne seg, harmonere, samsvare;
    Døme
    • skoen høver ikkje til foten;
    • høve med planane;
    • kl. 7 høver ikkje meg;
    • høve til kvarandre;
    • høve godt saman
  2. Døme
    • høve noko i hop
  3. Døme
    • høve målet

Faste uttrykk

  • høve seg
    falle seg, slumpe til;
    passe seg
    • eg kjem viss det høver seg
Artikkelside

jakt 2

substantiv hokjønn

Opphav

av lågtysk jacht eller lånt på nytt frå tysk Jagd; sjå jage

Tyding og bruk

  1. oppsporing og forfølging av dyr for å felle det;
    Døme
    • gå på jakt;
    • vere på jakt;
    • drive jakt på rein
  2. Døme
    • jakta byrjar 25. august
  3. det å prøve å finne eller få tak i noko eller nokon
    Døme
    • politiet tok opp jakta på tjuvane;
    • vere på jakt etter hybel
Artikkelside

innfelling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å felle (3, 8) inn eller bli innfelt
  2. innfelt stykke
    Døme
    • ein kjole med innfellingar
Artikkelside
Side 3 av 8