Nynorskordboka
råke 3
råka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å råkaå råke | råkar | råka | har råka | råk!råka!råke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| råka + substantiv | råka + substantiv | den/det råka + substantiv | råka + substantiv | råkande |
Opphav
av lågtysk raken ‘nå, ramme’Tyding og bruk
Døme
- skotet råka henne i aksla
- utsetje for skaldeleg eller lei påverknad;
Døme
- ho vart råka av alvorleg sjukdom
Døme
- vi råka kjenningar
Faste uttrykk
- råke påstøyte på;
kome over- eg råka på naboen på butikken
- råke tilslumpe til
- eg råka til å finne akkurat det eg leitte etter
- råke ut forkome ut for
- dei har råka ut for eit uhell