Nynorskordboka
tupi 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tupi | tupien | tupiar | tupiane |
Opphav
frå tupí-guaraní ‘felle, kamerat’Tyding og bruk
- urfolk i Sør-Amerika, særleg Brasil
- person som høyrer til urfolket tupi (1, 1)