Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
14 treff

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

støte, støyte

verb

Opphav

norrønt steyta

Betydning og bruk

  1. Eksempel
    • støte stokken i golvet;
    • støte spydet i noe(n)
  2. Eksempel
    • støte alle fra seg;
    • støte kule;
    • støte båten fra land;
    • støte opp døra
  3. Eksempel
    • vidda støter opp til noen høye topper – ligger opp til;
    • forskjellige problemer støtte til – kom til;
    • støte mot en mur av uvilje;
    • støte på grunn;
    • støte sammen;
    • støte mot hverandre
  4. blåse kort og kraftig
    Eksempel
    • støte i nesen;
    • støte i et horn
  5. Eksempel
    • bli støtt over noe;
    • jeg mente ikke å støte deg
    • som adjektiv i presens partisipp: som vekker uvilje, ubehag
      • virke støtende;
      • en støtende bemerkning

Faste uttrykk

  • støte an mot
    komme i konflikt med
  • støte bort
    vise (noen) bort
  • støte på
    tilfeldig treffe på
  • støte ut
    vise bort, utelukke
Artikkelside

støyt 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt steytr

Betydning og bruk

  1. slurk alkohol, dram
    Eksempel
    • ta seg en god støyt

Faste uttrykk

  • stå for en støyt
    tåle harde tak eller slag
  • ta støyten
    påta seg, utsette seg for noe ubehagelig, vanskelig
Artikkelside

Nynorskordboka 12 oppslagsord

støyte

støyta

verb

Opphav

norrønt steyta; samanheng med stutt

Tyding og bruk

  1. Døme
    • støyte spydet i noko(n);
    • støyte stokken i golvet
    • knuse med støytar
      • støyte hol på isen med ei jernstong;
      • støyte sund noko i ein mortar
  2. Døme
    • støyte kule;
    • støyte båten frå land;
    • støyte alle frå seg;
    • støyte nokon utfor eit stup
  3. råke ei hindring;
    renne mot noko;
    Døme
    • båten støytte hardt mellom bårene
  4. blåse kort og kraftig
    Døme
    • støyte i eit horn;
    • støyte i nasen
  5. Døme
    • eg meinte ikkje å støyte deg;
    • bli, kjenne seg støytt over noko
    • i presens partisipp: som skaper motvilje
      • verke støytande
  6. i faste uttrykk

Faste uttrykk

  • støyte bort
    vise (nokon) bort
  • støyte mot
    òg i overført tyding: kollidere
    • støyte mot kvarandre;
    • støyte mot ein mur av uvilje
  • støyte på
    òg overført tyding: tilfeldig treffe på
    • støyte på grunn
  • støyte saman
    kome (tilfeldig) borti;
    òg: bli sterkt usamde
    • dei støytte saman over budsjettet
  • støyte til
    kome i tillegg
    • komplikasjonar støytte til under vegs
  • støyte ut
    vise bort, stengje ute
Artikkelside

rejeksjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

det at ein organisme støyter frå seg eit transplantert organ
Artikkelside

oppstuss

substantiv inkjekjønn

Opphav

av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1

Tyding og bruk

stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Døme
  • det vart mykje oppstuss kring denne saka;
  • dei lagde veldig oppstuss;
  • eg ville ikkje ha alt dette oppstusset
Artikkelside

møne

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt mǿnir; samanheng med man

Tyding og bruk

  1. kant der to skrå takflater støyter saman;
    Døme
    • fuglen sat oppe på mønet
Artikkelside

kulestøyt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

øving i friidrett der ein støyter ei kule (1, 2) med éi hand frå aksla
Artikkelside

støytar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person eller ting som støyter (noko)
Døme
  • kulestøytar
Artikkelside

olbogestøyt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

brå smerte som ein kjenner når ein støyter olbogen
Døme
  • olbogestøyt og enkjemannssorg dovnar snart av
Artikkelside

fråstøytande

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som støyter (noko) frå seg
    Døme
    • krafta mellom ladningar med same forteikn er fråstøytande
  2. Døme
    • fråstøytande person;
    • eit fråstøytande syn;
    • verke fråstøytande på nokon
Artikkelside

ejektor

substantiv hankjønn

Uttale

ejekˊtor, i fleirtal ejekˊtorar; ejektoˊrar

Opphav

av latin ejicere ‘kaste ut’

Tyding og bruk

maskindel som kastar, fjernar eller støyter ut noko
Døme
  • våpen med ejektor
Artikkelside

drøn, drønn

substantiv inkjekjønn

Opphav

av drønne

Tyding og bruk

brå og kraftig lyd, særleg frå ting som støyter saman eller eksploderer;
Døme
  • dei høyrde eit høgt drøn;
  • drønet frå skotet fylte rommet
Artikkelside
Side 1 av 2