Nynorskordboka
kule 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kule | kula | kuler | kulene |
Opphav
av tysk KugelTyding og bruk
- geometrisk lekam der kvart punkt på overflata har same avstanden frå midtpunktet i lekamen
- stor eller liten, hol eller massiv lekam som liknar ei kule (1, 1)
- som etterledd i ord som
- biljardkule
- eldkule
- lêrkule
Døme
- kulene peip rundt øyra;
- bli råka av ei kule
Døme
- bli norsk meister i kule
Faste uttrykk
- gå/kome som ei kulerøre seg i stor fart
- ho kom som ei kule på oppløpet;
- den nye bilen går som ei kule
- sitje som ei kulefungere perfekt
- sluttpoenget sat som ei kule