Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 121 oppslagsord

høveleg

adjektiv

Opphav

norrønt hǿfiligr; jamfør høve (2

Tyding og bruk

som høver;
lagleg, eigna, passande;
Døme
  • høveleg storleik;
  • høveleg mett;
  • bere seg høveleg åt

fråstand

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør stand (1

Tyding og bruk

  1. Døme
    • fråstanden mellom husa er ti meter;
    • stå i høveleg fråstand frå bålet;
    • sjå noko på lang fråstand;
    • på fråstand ser det fint ut
  2. i overført tyding: stort skilje;
    Døme
    • det er stor fråstand mellom partane

Faste uttrykk

rett 3

adjektiv

Opphav

norrønt réttr

Tyding og bruk

  1. ikkje bogen;
    bein, rak;
    Døme
    • ei rett linje;
    • rett til vêrs;
    • rett i ryggen
  2. i samsvar med reglar eller lover;
    feilfri, korrekt;
    høveleg, passande
    Døme
    • finne det rette svaret;
    • rekneskapen var rett;
    • finne det rette ordet;
    • vere på rett veg;
    • i rett tid;
    • sjå kva som er rangt og rett;
    • vere av rette slaget;
    • vere på rette sida av lova
    • brukt som adverb:
      • skrive rett;
      • løyse oppgåva rett;
      • hugse rett;
      • alt gjekk rett for seg
  3. som snur den vanlege eller fine sida ut;
    ikkje vrang (1)
    Døme
    • den rette sida av duken
  4. om maske (2: som ein lagar ved å trekjje tråden gjennom ei lykkje frå framsida;
    til skilnad frå vrang (2)
    Døme
    • strikke rette og vrange masker
  5. rettvis;
    sømeleg, høveleg;
    rettkomen
    Døme
    • det er rett og rimeleg;
    • stri for det rette
  6. med sine fulle fem
    Døme
    • han er ikkje rett i hovudet
  7. brukt som adverb: utan omvegar eller avbrot;
    direkte
    Døme
    • rett opp
  8. brukt som adverb: like (4, 4)
    Døme
    • rett utanfor
  9. brukt som adverb: svært;
    nokså
    Døme
    • rett lenge;
    • rett stor;
    • rett ofte

Faste uttrykk

  • gå rett heim
    slå godt an
    • moteshowet gjekk rett heim
  • rett og slett
    beintfram
  • rett som det var
    med eitt;
    brått

skapleg

adjektiv

Opphav

norrønt skapligr; jamfør skap (1

Tyding og bruk

  1. høveleg, lagleg, vel skikka
    Døme
    • ein sommar med skapleg vêr
  2. Døme
    • eit skapleg resultat
    • brukt som adverb:
      • kome skapleg frå noko

sjøvit, sjøvett

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

høveleg og vitig åtferd på sjøen
Døme
  • vise sjøvit

same 4

sama

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt sama, samanheng med same (2; semje (2 og søme (2

Tyding og bruk

  1. høve, søme seg
    Døme
    • det samar (seg) ikkje
  2. høve saman med, høve attåt

Faste uttrykk

  • same seg
    fare høveleg åt

yrkeshemma, yrkeshemja

adjektiv

Tyding og bruk

som er mindre arbeidsfør på den opne arbeidsmarknaden, men som i høveleg arbeid vil vere fullt arbeids- og konkurransedyktig

brukseining

substantiv hokjønn

Opphav

av bruk (2

Tyding og bruk

avgrensa areal som eigaren har einerett til å bruke
Døme
  • utvide garden så han blir ei høveleg brukseining

brukseigenskap

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

eigenskap (1) som gjer ein ting meir eller mindre høveleg til ein viss bruk

opportun

adjektiv

Opphav

gjennom fransk; frå latin ‘som seglar mot hamna’

Tyding og bruk

som høver godt i eit bestemt augeblikk;
Døme
  • han fann det opportunt å stikke av