vi, me
pronomen
Opphav
truleg med innverknad frå svensk og dansk, me truleg av norrønt mit ‘vi to’, jamfør òg norrønt vit, mit ‘vi to’, vi; oss dativ og akkusativ av norrønt vér, mér ‘vi’Tyding og bruk
- brukt av talaren om seg sjølv og alle i nærleiken, i same stilling og liknande: 1. person fleirtal; jamfør vår (2
Døme
- vi to;
- vi som er her;
- vi arbeidarar;
- stakkars oss!
- hjelp oss!
- tenk litt på oss
- brukt på vegner av ein institusjon, eit firma og liknande
- vi takkar for førespurnaden
- allmenngjerande
- vi finn alltid unnatak – det finst
- som substantiv
- brukt for 1. person eintal som kongeleg fleirtal
Døme
- Vi Olav 5.
- brukt av talarar, journalistar og liknande
- først vil vi nemne
- ofte skjemtande
- no skal vi sjå
- særleg til barn eller pasient;brukt i staden for du, de
Døme
- kom skal vi ta tran;
- korleis har vi det i dag?
Faste uttrykk
- det store videt store fleirtalet