Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
14 treff

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

svip

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt svipr ‘hastig glimt’

Betydning og bruk

Eksempel
  • sønnen har en svip av faren;
  • språket hans har en svip av trøndersk;
  • maleriene hans har en særmerkt svip
Artikkelside

svipp 1

substantiv hankjønn

Opphav

samme opprinnelse som svip

Betydning og bruk

Eksempel
  • ta seg en svipp til byen;
  • stikke hjemom en svipp
Artikkelside

Nynorskordboka 12 oppslagsord

svip

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt svipr ‘rask rørsle, skimt’

Tyding og bruk

Døme
  • dottera har ein svip av faren;
  • målet hans har ein svip av nordlandsk;
  • songane hennar har ein særmerkt svip
Artikkelside

svipe

svipa

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt svipa

Tyding og bruk

  1. ha ein viss svip, utsjånad
    Døme
    • han svipar på mor si – liknar på, minner om
  2. gje eit lett, svingande slag;
Artikkelside

tone 2

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt tóni, tónn, gjennom latin; frå gresk tonos

Tyding og bruk

  1. lyd som er ein verknad av regelfaste svingingar hos ein lekam
    Døme
    • fløytetone;
    • kammertone;
    • dirigenten gav koret tonen;
    • ikkje kunne syngje ein tone
  2. samspel av lys, skugge og fargar som gjev eit visst særpreg;
    fargenyanse
    Døme
    • håret har ein raudleg tone
  3. (sær)preg, svip, særeigen klang;
    Døme
    • fiolinen hadde ein vakker tone;
    • framføringa hadde ein varm, personleg tone
    • måte å uttrykkje seg på
      • brevet har ein venleg tone
    • (rett) måte å te seg eller uttrykkje seg på;
      åtferd, skikk og bruk
      • takt og tone;
      • det er ikkje god tone
  4. heving eller senking av røysta, intonasjon (3) (som gjev uttrykk for stemning, innstilling og liknande)
    Døme
    • han sa det i ein fortruleg tone;
    • i ein spørjande tone;
    • ikkje ta den tonen!
    • dette var nye tonar frå deg;
    • rose nokon i høge tonar
Artikkelside

særsvip

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

særmerkt svip, særdrag
Artikkelside

særbragd

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

særmerkt svip, utsjånad
Artikkelside

svipp

substantiv hankjønn

Opphav

same opphav som svip

Tyding og bruk

Døme
  • stikke heimom ein svipp;
  • ta seg ein svipp til byen
Artikkelside

sveip 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt sveipr

Tyding og bruk

  1. bundel av tråd eller strå;
    krull, lokk(3,1,2)
  2. stad på gjord eller tønneband der endane ligg over kvarandre
Artikkelside

stempel

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med stampe (2

Tyding og bruk

  1. (merke (1, 2), avtrykk etter) reiskap, verktøy (1) med mønster, bokstavar eller liknande
    Døme
    • poststempel;
    • ha sitt eige stempel med namn og adresse;
    • ein mynt med kongens stempel;
    • det var stempel på frimerket
  2. verktøy (1) til å stanse (3 ut hol og liknande med
  3. maskindel (kolv) som går att og fram i ein sylinder
  4. i overført tyding: ord, rykte;
    Døme
    • få stempelet på seg (som upåliteleg);
    • setje eit personleg stempel på noko
Artikkelside

framburd

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. det å bere fram noko
  2. skriftleg eller munnleg framføring
Artikkelside

folkelynne, folkelynde

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

lynne, karakter, svip som er særmerkt for eit folk (1)
Døme
  • det nordnorske folkelynnet
Artikkelside
Side 1 av 2