Artikkelside

Nynorskordboka

merke 1

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit merke	merket	merke	merka

Opphav

norrønt merki; av mark (

Tyding og bruk

kjenneteikn (1);
symbol (1);
emblem, etikett (1);
signatur (1)
Døme
- setje eit merke med blyant;
- lime eit merke på kofferten;
- gå med merket til foreininga på jakka
- - bokmerke
  - einemerke
  - fabrikkmerke
  - frimerke
  - idrettsmerke
  - kjennemerke
  - landemerke
  - sjømerke
symptom
Døme
- utslett er eit merke på visse barnesjukdomar
varsel (2)
Døme
- at gauken gjel, er eit godt merke
spor (1, 1), flekk (1);
arr (1, 1);
avtrykk (1)
Døme
- feitt set stygge merke på kleda;
- bere merke etter ei ulykke
- - feittmerke
  - fingermerke
vareslag, sort, fabrikat (2)
Døme
- vin av godt, gammalt merke
- - bilmerke
  - kvalitetsmerke
  - varemerke
akt (2, 1), ans (1)

Faste uttrykk

bite seg merke i
feste seg nøye ved (noko)
han beit seg merke i ei setning i sakspapira
leggje merke til
bli merksam på;
anse, akte, observere
du legg merke til så mange ting;
ein detalj som er verd å leggje merke til
setje merke etter seg
ha varige følgjer;
ha stor innverknad