Nynorskordboka
landemerke, landmerke
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit landemerke | landemerket | landemerke | landemerka |
| eit landmerke | landmerket | landmerke | landmerka |
Tyding og bruk
- punkt på land som det er lett å leggje merke til frå sjøen og styre etter
- godt synleg bygning eller annan attraksjon som er forbunden med ein stad
Døme
- den nye kyrkja har vorte eit landemerke