Nynorskordboka
rykte
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit rykte | ryktet | rykte | rykta |
Opphav
frå lågtysk eigenleg ‘rop’Tyding og bruk
- nyhende som går frå munn til munn;laust snakk, sladder, gysje
Døme
- lause rykte;
- høyre rykte om noko
Døme
- ha eit dårleg rykte;
- vere betre enn ryktet sitt;
- skade sitt gode namn og rykte