Nynorskordboka
intonasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein intonasjon | intonasjonen | intonasjonar | intonasjonane |
Opphav
frå fransk; jamfør intonereTyding og bruk
- i musikk: fastsetjing av ein tone (med eit instrument eller med røysta)
Døme
- songaren hadde ein presis intonasjon
- i orgel- og pianobygging: siste justering for å få alle røystene i instrumentet til å klinge godt saman
Døme
- dei brukte lang tid på montering og intonasjon av orgelet
- i språkvitskap: setningsmelodi, tonegang