Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 18 oppslagsord

småting

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  2. uviktig ting (1, 1);
    Døme
    • hefte seg med småting
Artikkelside

meny

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk menu, opphavleg ‘småting, detalj (i eit måltid)'; frå latin minutus ‘liten’

Tyding og bruk

  1. liste i serveringsrekkjefølgje over matretter (og vinar) i eit større måltid
    Døme
    • fastsetje menyen
  2. større måltid
    Døme
    • servere ein utsøkt meny
  3. liste over rettene på ein serveringsstad;
    Døme
    • kotelettar står ikkje på menyen i dag
  4. i IT: liste over ting ein har å velje mellom i eit program
Artikkelside

minutiøs

adjektiv

Uttale

minutsiøˊs; minusiøˊs

Opphav

gjennom fransk, frå nylatin; av latin minutiae ‘småting’ av minuere ‘minske’

Tyding og bruk

Døme
  • ei minutiøs gransking;
  • eit minutiøst arbeid
Artikkelside

kram 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt kram; frå lågtysk ‘telttak over handelsbu’

Tyding og bruk

  1. billige småvarer;
    lette handelsvarer
  2. (verdilause) småting
Artikkelside

kvinke

kvinka

verb

Opphav

norrønt kveinka

Tyding og bruk

  1. særleg om hundar: klynke, bere seg ille
  2. om folk: sutre, klage (for småting)
Artikkelside

yrjemengd, yrjemengde

substantiv hokjønn

Opphav

av yrje (1

Tyding og bruk

særs stor mengd
Døme
  • ei yrjemengd av småting
Artikkelside

vipre

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt vípr ‘småting’

Tyding og bruk

rart påfunn
Artikkelside

velte 3

velta

verb

Opphav

norrønt velta; av velte (2

Tyding og bruk

  1. støyte, rulle (noko(n)) over ende, utfor;
    få til å velte (2
    Døme
    • velte storstein or åkeren;
    • grisen velte seg i gjørma
    • i ordtøke
      • lita tue kan velte stort lass – ein småting kan ha stor verknad
    • i overført tyding
      • velte seg i overflod;
      • velte spelet, ei regjering;
      • velte ansvaret over på andre
  2. intransitivt: rulle (2, 1) over ende;
    Døme
    • kua, steinane velte
  3. intransitivt: strøyme, kome fram i stor mengd;
    Døme
    • røyken velte fram;
    • snøen berre velte ned
Artikkelside

tue, tuve

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt þúfa

Tyding og bruk

  1. liten kuv, rund topp på marka
    Døme
    • bærtue;
    • grastue;
    • jordtue;
    • hoppe frå tue til tue i myra;
    • lita tue kan velte stort lass – ein småting kan gjere stor skade
  2. oppbygd, rund haug
    Døme
    • høytue;
    • maurtue;
    • samle høyet i tuer

Faste uttrykk

  • sitje trygt på tuva si
    ha sitt på det tørre, vere trygg sjølv
Artikkelside

stri 3, stride

strida

verb

Opphav

norrønt stríða; av strid (1

Tyding og bruk

  1. ha særs mykje å gjere;
    Døme
    • dei stridde og sleit alle sine dagar;
    • stri seg fram mot uvêret;
    • stri seg gjennom noko;
    • ha mykje å stri med
    • kjempe, streve (med noko)
      • stri med gråten – ha vanskar med å halde gråten attende;
      • stri mot overmakta
  2. kjempe i krig; jamfør stridande
    Døme
    • stri for fedrelandet
  3. drive, jage (med hund)
    Døme
    • stri geitene, sauene
  4. ikkje vere i samhøve med
    Døme
    • det strir mot lova, vanleg folkeskikk

Faste uttrykk

  • stri imot
    kjempe, strete (3 imot (nokon);
    i overført tyding: prøve å stå imot (noko)
Artikkelside
Side 1 av 2