Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 145 oppslagsord

øyden

adjektiv

Opphav

jamfør færøysk oyðin ‘aud, ubygd, berr’; samanheng med øyde (2

Tyding og bruk

  1. aud, forlaten
    Døme
    • jorda var aud og øyden;
    • eit øyde hus;
    • det er så øyde her – (folke)tomt, einsleg
    • ofte som adverb:
      • garden låg øyde;
      • huset stod øyde
    • om lukt, smak og liknande: gammal, ufrisk
      • øyden smak
    • som adverb:
  2. som heilt vantar noko;
    Døme
    • øyden for pengar;
    • vi var reint øydne for mat;
    • det er ikkje øyde (for noko) – det er ikkje fritt
  3. som bruker mykje, lite sparsam, øydsam
    Døme
    • ho er svært øyden i hushaldet

Faste uttrykk

  • leggje øyde
    leggje brakk (jord);
    òg: rasere, øydeleggje
Artikkelside

malurt

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt malurt av mǫlr ‘møll’, opphavleg ‘urt mot møll’

Tyding og bruk

plante i korgplantefamilien med sterk lukt og bitter smak;
Artemisia absinthium

Faste uttrykk

  • helle malurt i begeret
    øydeleggje gleda for nokon
Artikkelside

låk

adjektiv

Opphav

norrønt lakr, lákr

Tyding og bruk

  1. vond, pinefull;
    sjuk, skral;
    lei, dårleg
    Døme
    • ein låk fot;
    • vere låk i magen;
    • det var låkt å dra pusten;
    • eg er så låk i dag;
    • det var låkt å høyre om ulykka;
    • låkt samvit
  2. motbydeleg, ulikleg
    Døme
    • mat med låk lukt og smak
  3. dårleg (7), simpel, ring
    Døme
    • ein låk kar;
    • låk åtferd;
    • låke vanar
  4. lei, rang, vanskeleg
    Døme
    • vere låk til å stele;
    • det var låkt å kome til med skrujernet
Artikkelside

luktstoff

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

stoff som sender ut lukt
Artikkelside

lukt 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt lukt, frå lågtysk , opphavleg ‘luftstraum’; same opphav som luft og loft

Tyding og bruk

  1. (eigenskap hos stoff i gassform til) påverknad på luktecellene;
    Døme
    • lukta av nysteikt brød;
    • det er ei vond lukt her;
    • lukta reiv i nasen
  2. Døme
    • miste lukt og smak på grunn av forkjøling
Artikkelside

lukte

lukta

verb

Opphav

norrønt lukta; av lukt (1

Tyding og bruk

  1. (ha evne til å) kjenne lukt
    Døme
    • lukte på blomstrane;
    • eg kan lukte gassen frå propanbrennaren
  2. sende ut;
    gje frå seg lukt;
    Døme
    • eplet luktar godt;
    • det luktar stramt her;
    • det lukta steikt lauk i heile huset

Faste uttrykk

  • lukte lunta
    ane uråd;
    få mistanke
  • lukte på
    halde på med noko overflatisk;
    halde på med noko i kort tid
    • eg har lukta litt på læraryrket
  • lukte seg til
    gjette seg til noko
    • eg kunne lukte meg til at dei hadde planar om å stikke av
  • pengar luktar ikkje
    pengar røper ikkje korleis ein har fått tak i dei
Artikkelside

lukt 2

adverb

Opphav

av norrønt lykja ‘lukke, slutte’; jamfør lukke (3

Tyding og bruk

Døme
  • dei flaug lukt på meg;
  • kaste noko like lukt utfor stupet;
  • slå seg lukt i hel;
  • det bles lukt gjennom veggen
Artikkelside

lukteorgan

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

sanseorgan som registrerer lukt
Artikkelside

luktlaus

adjektiv

Tyding og bruk

som ikkje gjev frå seg lukt;
Artikkelside

teft

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

av norrønt þefr m; same opphav som tev

Tyding og bruk

  1. lukt av (spor etter) dyr eller menneske;
    Døme
    • hunden fekk teft av elgen
  2. Døme
    • få teft av noko
  3. luktesans (hos hund);
    evne til å kjenne dyr eller menneske på lukta;
    Døme
    • miste tefta
  4. i overført tyding, hos folk: beinveges sansing, instinktiv forståing;
    Døme
    • politisk teft;
    • ha teft for forretningar
Artikkelside
Side 1 av 15