Nynorskordboka
snau 2
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| snau | snautt | snaue | snaue |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| snauare | snauast | snauaste |
Opphav
norrønt snauðrTyding og bruk
Døme
- snau i hovudet
- blakk, pengelens
Døme
- ikkje vere heilt snau
- ikkje fullt;noko mindre enn;knapp
Døme
- om ei snau veke;
- dressen var i snauaste laget
- brukt som adverb:
- ha snautt med pengar;
- rekne for snautt;
- det var snautt nokon som visste om det
Faste uttrykk
- ikkje vere snauare ennikkje vere dårlegare enn
- ho var ikkje snauare enn at ho tok seg jobb som kokk
- klippe seg snauklippe håret heilt kort