Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 100 oppslagsord

segl 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin sigillum diminutiv av signum ‘teikn’

Tyding og bruk

  1. avprent i lakk, voks eller papir som er festa til eit dokument for å stadfeste at det er ekte
    Døme
    • setje seglet sitt under eit dokument;
    • bryte seglet på eit brev
    • i litterært mål:
      • segl er sette for min munn – eg fortel ingen ting
  2. stempel med segl (1, 1)
Artikkelside

segl 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt segl

Tyding og bruk

  1. i sjømannsspråk: oppspent duk som fangar opp vind og driv fartøyet fram
    Døme
    • heise, setje segl;
    • berge, stryke segl – ta inn, minke seglføringa;
    • for fulle segl;
    • få, ha vind i segla – òg overf: få, ha medgang
  2. (ut)spent duk, presenning som skal fange opp noko, eller som skal verne mot noko
    Døme
    • brannsegl;
    • solsegl
Artikkelside

segle 2, sigle 3

segla, sigla

verb

Opphav

norrønt sigla

Tyding og bruk

  1. kome seg fram, flytte seg med hjelp av segl og vind
    Døme
    • skuta seglar godt;
    • skipet segla forbi
    • frakte, reise med seglbåt
      • segle langs heile kysten
    • navigere, styre (2
      • segle etter landemerke
    • gå i fart
      • han segla i fem år som stuert;
      • båten segla på Sør-Amerika;
      • segle i medvind – òg: ha medgang;
      • kan du segle meg over fjorden;
      • segle til sjøs
  2. drive, flyte (med vind og straum)
    Døme
    • stokken segla nedover elva
  3. fare glidande eller svivande gjennom lufta;
    flyte på vengene
    Døme
    • ørna segla høgt oppe på himmelen
  4. Døme
    • han ramla og segla heile bakken ned på bakenden
  5. skri vørdeleg
    Døme
    • frua kom seglande inn i sid kjole
  6. Døme
    • segle over ende

Faste uttrykk

  • segle frampå
    renne på grunn
  • segle inn
    tene på fraktinntekter
  • segle sin eigen sjø
    overlate til seg sjølv
Artikkelside

luggersegl

substantiv inkjekjønn

Opphav

av engelsk lugsail, opphavleg ‘lite segl som blir heist med eit rykk’

Tyding og bruk

trapesforma råsegl
Artikkelside

mesan

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom spansk mesana og italiensk mezzana; frå latin mediana ‘den mellomste’, fordi mesanmasta opphavleg stod i midten

Tyding og bruk

segl på mesanmasta
Artikkelside

motorkutter

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

mindre fiskebåt med motor og segl;
Artikkelside

mast

substantiv hokjønn

Opphav

av lågtysk mast ‘stong’

Tyding og bruk

  1. høg, loddrett stong som ber segl, lossebom, signallys eller liknande på fartøy
    Døme
    • kappe masta
  2. stolpe eller stillas som feste for leidningar, antenne eller liknande
Artikkelside

innsegle 2

innsegla

verb

Opphav

norrønt innsigla, frå mellomalderlatin insigillare ‘forsegle’; av latin sigillum, diminutiv av signum ‘teikn’

Tyding og bruk

om eldre forhold: setje segl (1, 1) på (eller under);
Artikkelside

innsegl, innsegle 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt innsigli; av latin sigillum, diminutiv av signum ‘teikn’

Tyding og bruk

  2. om eldre forhold: segl (1 (på dokument og liknande);
Artikkelside

halse 3

halsa

verb

Opphav

norrønt halsa ‘minke segl’

Tyding og bruk

feste skautet på seglet eller dra det meir ned
Døme
  • sitje på ripa og halse

Faste uttrykk

Artikkelside
Side 1 av 10