Nynorskordboka
forsegle
forsegla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forseglaå forsegle | forseglar | forsegla | har forsegla | forsegl!forsegla!forsegle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forsegla + substantiv | forsegla + substantiv | den/det forsegla + substantiv | forsegla + substantiv | forseglande |
Opphav
frå lågtysk; av for- (2 og segl (1Tyding og bruk
- stengje med segl (1, 1)
Døme
- forsegle ein konvolutt
- validere med segl (1, 2)
Døme
- forsegle eit dokument
- dekkje slik at innhaldet ikkje kjem ut
Døme
- forsegle ei krukke;
- flaska var forsegla