Avansert søk

16 treff

Bokmålsordboka 6 oppslagsord

ørken

substantiv hankjønn

Opphav

av øde (2

Betydning og bruk

vid slette der vanlige vekster og dyr ikke har vilkår for å livberge seg, særlig på grunn av vannmangel, ødemark;
Eksempel
  • sandørken

oase

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom gresk fra egyptisk

Betydning og bruk

  1. vannrikt, fruktbart sted i en ørken
  2. sted der en kan finne forfriskning eller hvile
    Eksempel
    • søke en oase i sommervarmen
  3. sted med gunstige forhold;
    Eksempel
    • en oase for finansfolk

ørkenløper

substantiv hankjønn

Betydning og bruk

vadefugl som heller løper enn flyr, og som lever mest i ørken- og steppestrøk i Nord-Afrika og Sørvest-Asia, Cursorius cursor

xerofytt

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk phyton ‘plante’

Betydning og bruk

plante som lever på særlig tørt sted, for eksempel i ørken

utørken

substantiv hankjønn

Betydning og bruk

fjerntliggende ørken;
i overført betydning: usivilisert område

forørkning

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Opphav

etter engelsk desertification; av for- (2 og ørken

Betydning og bruk

det at et område tørker ut og blir til ørken;
Eksempel
  • de flykter fra økende forørkning og vannmangel

Nynorskordboka 10 oppslagsord

ørken

substantiv hankjønn

Opphav

dansk, bokmål ørken; av aud

Tyding og bruk

  1. større område, særleg slette- eller høgland, som på grunn av lite eller inkje nedbør har særs avgrensa vegetasjon og dyreliv og er uskikka til bustad for menneske;
    Døme
    • golde, ugjestmilde ørkenar
  2. i overført tyding: tom, innhaldslaus del av tilværet
    Døme
    • ein ørken av vankunne;
    • kjenslelivet hans var ein ørken

oase

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom gresk frå egyptisk

Tyding og bruk

  1. vassrik og grøderik stad i ein ørken
  2. stad der ein kan styrkje og kvile seg
    Døme
    • finne seg ein oase i sommarvarmen
  3. stad med særleg gode tilhøve;
    Døme
    • ein oase for finansfolk

sandhei

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

tørr, sanddekt hei;
ørken

ørkenvandring

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

eigenleg: vandring, ferd gjennom ein ørken;
særleg i overført tyding: vandring gjennom noko einsformig, langvarig, utan avbrot eller oppmuntring;
keisamt arbeid eller prosess
Døme
  • opposisjonen tapte valet og måtte ut på ei ny ørkenvandring

ørkenspreiing

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det at ein alt eksisterande ørken utvidar seg

ørkendanning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det at svært tørre område tørkar heilt ut og går over til ørken

xerofytt

substantiv hankjønn

Opphav

sjå -fytt

Tyding og bruk

plante som lever på særleg tørr stad, til dømes i ørken

steinørken

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

ørken, øydemark med mykje stein;
i overført tyding: byområde med mest berre asfalt, stein og betong utan tre og grøntanlegg
Døme
  • sentrum av byen var ein steinørken

sandørken

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

ørken, øydemark med sandgrunn

forørkning

substantiv hokjønn

Opphav

etter engelsk desertification; av for- (2 og ørken

Tyding og bruk

det at eit område tørkar ut og blir til ørken (1);
Døme
  • landet er ramma av forørkning og vassmangel