Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

kollidere

kollidera

verb

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

  1. støyte i hop
    Døme
    • bilane kolliderte;
    • kollidere med bussen
  2. i overført tyding: kome i strid eller konflikt
    Døme
    • dei ulike politiske kulturane kolliderer
  3. i overført tyding: finne stad samtidig med;
    falle saman med
    Døme
    • årsmøtet kolliderte med ei anna tilskiping
Artikkelside

kol-

prefiks

Opphav

frå latin, variant av kon-

Tyding og bruk

prefiks (1) i ord for at noko er eller kjem saman;
jamfør kon- og ko-;
Artikkelside

kollisjon

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. det å kollidere (1);
    samanstøyt
    Døme
    • kollisjon med eit tre
  2. strid, konflikt
    Døme
    • kollisjon mellom ulike interesser
  3. Døme
    • kollisjon mellom to møte
Artikkelside

støyte mot

Tyding og bruk

òg i overført tyding: kollidere;
Sjå: støyte
Døme
  • støyte mot kvarandre;
  • støyte mot ein mur av uvilje
Artikkelside

støyte

støyta

verb

Opphav

norrønt steyta; samanheng med stutt

Tyding og bruk

  1. Døme
    • støyte spydet i noko(n);
    • støyte stokken i golvet
    • knuse med støytar
      • støyte hol på isen med ei jernstong;
      • støyte sund noko i ein mortar
  2. Døme
    • støyte kule;
    • støyte båten frå land;
    • støyte alle frå seg;
    • støyte nokon utfor eit stup
  3. råke ei hindring;
    renne mot noko;
    Døme
    • båten støytte hardt mellom bårene
  4. blåse kort og kraftig
    Døme
    • støyte i eit horn;
    • støyte i nasen
  5. Døme
    • eg meinte ikkje å støyte deg;
    • bli, kjenne seg støytt over noko
    • i presens partisipp: som skaper motvilje
      • verke støytande
  6. i faste uttrykk

Faste uttrykk

  • støyte bort
    vise (nokon) bort
  • støyte mot
    òg i overført tyding: kollidere
    • støyte mot kvarandre;
    • støyte mot ein mur av uvilje
  • støyte på
    òg overført tyding: tilfeldig treffe på
    • støyte på grunn
  • støyte saman
    kome (tilfeldig) borti;
    òg: bli sterkt usamde
    • dei støytte saman over budsjettet
  • støyte til
    kome i tillegg
    • komplikasjonar støytte til under vegs
  • støyte ut
    vise bort, stengje ute
Artikkelside

front

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; frå latin ‘panne’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • fronten på huset;
    • kollidere front mot front
  2. fremste linje av hæravdeling (i oppstilling eller kamp)
    Døme
    • kjempe på brei front;
    • på vikande front
  3. (personar i ein) samla (motstands)aksjon
    Døme
    • gå til samla front mot noko;
    • danne ein front mot noko
  4. skiljelinje mellom to luftmassar med ulike eigenskapar
  5. område der hærar kjempar mot kvarandre;
    Døme
    • vere ved fronten;
    • kjempe på to frontar
  6. område for verksemd eller liknande;
    Døme
    • på den sosiale fronten

Faste uttrykk

  • ha front mot
    vere retta mot; vere eit åtak på
  • med front mot
    vendt mot
  • på vikande front
    på defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande
Artikkelside

bulke

bulka

verb

Opphav

av bulk (1

Tyding og bruk

  1. slå bulkar i;
    skade i kollisjon
    Døme
    • bulke bilen
  2. støyte saman;
    Døme
    • dei bulka i eit kryss
Artikkelside