Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein front	fronten	frontar	frontane

frå fransk; frå latin ‘panne’

framside
Døme
- fronten på huset;
- kollidere front mot front
fremste linje av hæravdeling (i oppstilling eller kamp)
Døme
- kjempe på brei front;
- på vikande front
(personar i ein) samla (motstands)aksjon
Døme
- gå til samla front mot noko;
- danne ein front mot noko
skiljelinje mellom to luftmassar med ulike eigenskapar
- - kaldfront
  - polarfront
område der hærar kjempar mot kvarandre;
krigssone
Døme
- vere ved fronten;
- kjempe på to frontar
- - vestfront
  - austfront
område for verksemd eller liknande;
felt (2, 2), sektor (4)
Døme
- på den sosiale fronten

ha front mot
vere retta mot; vere eit åtak på
med front mot
vendt mot
på vikande front
på defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande