Avansert søk

23 treff

Nynorskordboka 23 oppslagsord

strekk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

av strekkje (2

Tyding og bruk

  1. det å strekkje eller bli strekt
    Døme
    • bolten toler strekk
  2. utspent eller tøygd stilling eller tilstand
    Døme
    • få god strekk på armane;
    • liggje med foten i strekk etter eit beinbrot;
    • på rekruttskulen må strekken på køya vere i orden
  3. Døme
    • få ein strekk i sida;
    • han fekk ein strekk i lyska
  4. Døme
    • eit tau med god strekk i
  5. i segling: veg mellom to vendingar under kryssing;
    Døme
    • ha vinden hardt imot på siste strekket
  6. Døme
    • køyre eit langt strekk

Faste uttrykk

  • i eitt strekk
    utan stans
  • i strekk
    samanhengande
    • det regna fleire dagar i strekk

strekk 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som strekk (1

Tyding og bruk

avstand mellom to festepunkt, til dømes for ein luftkabel;
Døme
  • det lengste strekket over fjorden er 3000 m

strekke 2

strekka

verb

Opphav

av strekkje (2; etter rekke (3

Faste uttrykk

  • strekke til
    vere nok;
    greie seg;
    rekke (3, 4)
    • pengane strekk ikkje til;
    • kreftene strakk ikkje til;
    • dei kjende på seg at dei ikkje hadde strokke til

strekkje 2, strekke 3

strekkja, strekka

verb

Opphav

truleg av lågtysk strecken

Tyding og bruk

  1. skade med tøying
    Døme
    • eg strekte ein lårmuskel på treninga
  2. rette ut, stramme
    Døme
    • strekkje føtene;
    • strekkje laken;
    • han geispa og strekte seg;
    • ho strekkjer opp handa
  3. spenne ut;
    leggje i linje
    Døme
    • strekkje ei snor til å grave etter;
    • dei strekte kablar
  4. særleg i militæret: irettesetje

Faste uttrykk

  • strekkje seg
    • gjere seg lang
      • ho strekte seg for å nå opp
    • gjere eller bli lengre;
      tøye seg
      • tauet har strekt seg under påkjenninga
    • breie seg
      • eigedomen strekkjer seg frå dalbotnen og opp mot snaufjellet
    • vare (4
      • ein møteserie som strekte seg over fleire veker
  • strekkje ut
    • tøye ut, til dømes etter trening
    • om tid: vare lenge;
      trekkje ut
      • arbeidet har strekt ut i tid
  • strekkje våpen
    kapitulere
    • laget måtte strekkje våpen mot den regjerande verdsmeistaren

skral

adjektiv

Opphav

av lågtysk schral ‘knapp, dårleg’

Tyding og bruk

  1. som lir av sjukdom eller svekka helse;
    dårleg, klein, låk, ring;
    veik
    Døme
    • gammal og skral
  2. av dårleg kvalitet;
    lite tenleg
    Døme
    • skral kost
    • brukt som adverb:
      • sjå skralt
  3. som ikkje strekk til;
    Døme
    • løna var skral

Faste uttrykk

  • vere skralt med
    vere lite av;
    stå dårleg til med
    • det er skralt med poteter i år

strekke til

Tyding og bruk

vere nok;
greie seg;
Sjå: strekke
Døme
  • pengane strekk ikkje til;
  • kreftene strakk ikkje til;
  • dei kjende på seg at dei ikkje hadde strokke til

i strekk

Tyding og bruk

samanhengande;
Sjå: strekk
Døme
  • det regna fleire dagar i strekk

tilstrekkeleg

adjektiv

Tyding og bruk

Døme
  • ha tilstrekkeleg kjennskap til saka

stretch

substantiv hankjønn

Uttale

stretsj

Opphav

frå engelsk ‘strekk, elastisitet’

Tyding og bruk

tøy av elastisk garn
Døme
  • ein genser i raud stretch

strekkstyrke

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

evne hos eit materiale til å tole strekk i lengderetninga
Døme
  • teste strekkstyrken til materialet