Nynorskordboka
strekkje 2, strekke 3
strekkja, strekka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å strekkaå strekke | strekker | strekte | har strekt | strekk! |
| å strekkjaå strekkje | strekkjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| strekt + substantiv | strekt + substantiv | den/det strekte + substantiv | strekte + substantiv | strekkande |
| strekkjande | ||||
Opphav
truleg av lågtysk streckenTyding og bruk
- skade med tøying
Døme
- eg strekte ein lårmuskel på treninga
- rette ut, stramme
Døme
- strekkje føtene;
- strekkje laken;
- han geispa og strekte seg;
- ho strekkjer opp handa
- spenne ut;leggje i linje
Døme
- strekkje ei snor til å grave etter;
- dei strekte kablar
- særleg i militæret: irettesetje
Faste uttrykk
- strekkje seg
- gjere seg lang
- ho strekte seg for å nå opp
- gjere eller bli lengre;
tøye seg- tauet har strekt seg under påkjenninga
- breie seg
- eigedomen strekkjer seg frå dalbotnen og opp mot snaufjellet
- vare (4
- ein møteserie som strekte seg over fleire veker
- strekkje ut
- tøye ut, til dømes etter trening
- om tid: vare lenge;
trekkje ut- arbeidet har strekt ut i tid
- strekkje våpenkapitulere
- laget måtte strekkje våpen mot den regjerande verdsmeistaren