Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
12 treff

Nynorskordboka 12 oppslagsord

omvende

omvenda

verb

Opphav

frå tysk bekehren, av latin convertere; jamfør konvertere

Tyding og bruk

få nokon til å skifte tru eller oppfatning;
jamfør omvend (3)
Døme
  • omvende folk til kristendomen;
  • omvende ein folkemusikkhatar

Faste uttrykk

  • omvende seg
    skifte tru eller oppfatning;
    bli religiøs
    • syndaren har omvendt seg
Artikkelside

omvend

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som er vend opp ned
    Døme
    • eit omvendt beger
  2. som vender den motsette vegen
    Døme
    • i omvend rekkjefølgje
    • brukt som adverb:
      • billetten gjeld Bodø–Fauske eller omvendt
  3. som har omvendt seg;
    Døme
    • ho er omvend;
    • ein omvend syndar
Artikkelside

vende 3

venda

verb

Opphav

norrønt venda; samanheng med vinde (2

Tyding og bruk

  1. leggje ei anna side (den andre sida) fram, opp
    Døme
    • vende kyrne or åkeren;
    • vende høyet;
    • plogen vender grastorva;
    • vende skjortekragen;
    • vende nasen heimover, mot nord;
    • vende tommelen ned – sjå tommel
    • ordtøke:
      • gammal vane er vond å vende – å leggje av seg;
      • vende seg til eit stort publikum – vilje nå mange;
      • vende seg til styresmaktene – spørje seg føre hos, gå til;
      • lykka vende seg;
      • kjenne kor magen vender seg
  2. ta ei anna lei, snu (2, 2)
    Døme
    • vende heim(over), tilbake;
    • vende om – òg rel:; sjå omvende
    • i segling: baute
      • klar til å vende!
      • snu og vende på alle ting – sjå snu (2, 2)
    • peike i ei viss lei
      • det vender mot sjøen
  3. avhende, byte bort, selje
    Døme
    • vende noko i pengar

Faste uttrykk

  • vende nokon/noko ryggen
    vise nokon eller noko frå seg;
    halde seg borte frå nokon eller noko;
    avvise, svikte
    • dei vende familien sin ryggen;
    • ho vender partiet ryggen
Artikkelside

ugudeleg, ugudleg

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som ikkje trur på Gud;
    ikkje vakt (2;
    jamfør gudeleg (2)
    Døme
    • ugudelege menneske
    • brukt som substantiv:
      • omvende dei ugudelege
  2. Døme
    • leve eit ugudeleg liv;
    • ugudeleg lesestoff
    • brukt som adverb:
      • leve ugudeleg
  3. Døme
    • eit ugudeleg leven
    • brukt som adverb:
      • ugudeleg stygg;
      • ugudeleg dyrt
Artikkelside

vantru 2, vantruen

adjektiv

Opphav

av van-

Tyding og bruk

  1. Døme
    • ein vantru smil
  2. som ikkje trur på ei religiøs lære
    • brukt som substantiv:
      • omvende dei vantru
Artikkelside

omvende seg

Tyding og bruk

skifte tru eller oppfatning;
bli religiøs;
Sjå: omvende
Døme
  • syndaren har omvendt seg
Artikkelside

menneskefiskar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i bibelmål: person som prøver å omvende folk til kristendomen
Artikkelside

hugvende

hugvenda

verb

Tyding og bruk

vende hugen på;
Døme
  • hugvende seg
Artikkelside

frelse 2

frelsa

verb

Opphav

norrønt frelsa, frjalsa; av frels

Tyding og bruk

  1. redde, berge, hjelpe
    Døme
    • frelse nokon frå fangenskap;
    • frelse landet frå undergang
  2. i kristen teologi: fri frå synd og fortaping;
    omvende til tru på Kristus;
    Døme
    • frels oss frå det vonde;
    • frelse sjela
Artikkelside

atterfø, atterføde

atterføda

verb

Tyding og bruk

  1. i litterært mål, i overført tyding: gje nytt liv, ny kraft;
    nye opp att
  2. i religiøst mål: omvende;
    bli fødd på nytt i det indre mennesket
Artikkelside
Side 1 av 2