Nynorskordboka
døype
døypa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å døypaå døype | døyper | døypte | har døypt | døyp! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| døypt + substantiv | døypt + substantiv | den/det døypte + substantiv | døypte + substantiv | døypande |
Opphav
norrønt deypa ‘duppe’, samanheng med djup (2; duppe (2 og dåpTyding og bruk
- ta opp i den kristne kyrkja ved å ause vatn på eller dukke i vatn;
Døme
- eg døyper deg i namnet åt Faderen og Sonen og Den heilage ande;
- la seg døype;
- vere døypt og konfirmert i kyrkja
- innvie ved ein seremoni
Døme
- døype båten i sjampanje;
- dei nye soldatane vart døypte
- gje namn
Døme
- han vart døypt Emil;
- slåtten vart døypt Fjellbrura
Døme
- døype nokon i snø