Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

forvanske

forvanska

verb

Opphav

av gammaldansk vanske ‘skade, mangel’; av for- (

Tyding og bruk

gjere meir vanskeleg (1)
Døme
- uvêret forvanska redningsarbeidet
fordreie, forvende (2), vrengje (2, 5)
Døme
- forvanske ei underskrift;
- namnet vart forvanska i mellomalderen
- brukt som adjektiv
  ei forvanska form av stadnamnet

korrumpere

korrumpera

verb

Opphav

frå latin ‘skjemme ut’, av con- og rumpere ‘bryte’; jamfør kon-

Tyding og bruk

øydeleggje moralsk;
forderve;
mute (3
Døme
- korrumpere seg;
- makt korrumperer
forvanske, øydeleggje
Døme
- teksten er korrumpert

forvende

forvenda

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

forføre, forville, forderve
Døme
- forvende hugen;
- ein forvend kjettar
forfalske, forvanske, vrengje (2
Døme
- forvende røysta, teksta, læra;
- forvend – òg: bakvend, forgjord

forvansking

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å forvanske (1)
noko som er forvanska
Døme
- denne skrivemåten er ei forvansking

forvrengje, forvrenge

forvrengja, forvrenga

verb

Opphav

Tyding og bruk

vrengje (2, 3);
vri (2, 1)
Døme
- han som ringde, forvrengde stemma
- brukt som adjektiv
  forvrengde gitarlydar
vrengje (2, 5) forvanske (2);
framstille eller gje att falskt eller skeivt
Døme
- boka forvrengjer historia
- brukt som adjektiv
  dei har forvrengde oppfatningar;
  sanninga er både forvrengd og uklar