Artikkelside

Nynorskordboka

forføre

forføra

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å forføraå forføreforførerforførtehar forførtforfør!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
forført + substantivforført + substantivden/det forførte + substantivforførte + substantivforførande

Opphav

frå lågtysk; av for- (2 og føre (4

Tyding og bruk

freiste, lokke, leie til noko gale;
lokke til erotisk forhold
Døme
  • forføre ein til synd;
  • bli forført
  • brukt som adjektiv
    • eit forførande blikk