stad 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt staðr; samanheng med stå (3Tyding og bruk
Døme
- finne ein høveleg stad til leirplass;
- fastsetje tid og stad for møtet;
- det var feil fleire stader i boka;
- smørje salve på den vonde staden
- som etterledd i
- finnestad
- møtestad
- samlingsstad
- stoppestad
- hus;lokalitet, område som ein søkjer til
Døme
- ha ein fin stad ved sjøen;
- ein stad å vere;
- dei går aldri nokon stad – dei held seg heime
- som etterledd i
- arbeidsstad
- bustad
- landstad
- skjenkjestad
- utferdsstad
- verestad
Døme
- det er ikkje nokon stad i det
Faste uttrykk
- dra av stadleggje i veg;
reise - ein viss stad
- same stadentilvising til ein stad i ein tekst som er nemnd tidlegare;
forkorta sst. - til stades
- som er på den gjeldande plassen
- alle elevane på til stades;
- fyrsten var sjølv til stades
- som er eller eksisterer i ein samanheng;
tilgjengeleg, nærverande;
finst- føresetnadene er ikkje lenger til stades