Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein plass	plassen	plassar	plassane

norrønt plaz, gjennom lågtysk, frå latin platea ‘brei gate’; samanheng med plate

ope område i by, omgjeve av bygningar og ofte med benker, planter og liknande
Døme
- byen har mange fine plassar
større, ope område som blir brukt til eit særskilt føremål
- - avfallsplass
  - flyplass
  - idrettsplass
stad der nokon driv ei viss verksemd
- - arbeidsplass
  - fiskeplass
  - kontorplass
stad, lokalitet (1);
tilhaldsstad
Døme
- kome til ein ny plass;
- langs vegen var det mange fine plassar der vi kunne raste
om eldre forhold: husmannsplass
avgrensa stad der ein kan sitje, stå eller liggje
Døme
- hesten står på plassen sin i stallen;
- det er framleis ledige plassar på toget
stad der noko høyrer til eller skal vere
Døme
- ho fekk plass på studiet i Bergen
volum eller areal som trengst eller kan fyllast;
rom (3, 4)
Døme
- ha god plass;
- det var ikkje plass til dei på bussen
posisjon, rang;
plassering
Døme
- ha ein framskoten plass i partiet;
- ho kom på andre plass i NM

falle på plass
ordne seg;
bli klar
viss finansieringa fell på plass, blir brua ferdig om to år
setje på plass
- snakke nokon til rette;
  stramme opp, refse
  ho sette motdebattantane på plass
- gjere det klart korleis ting skal vere
  setja tinga på plass
ta plass
setje seg;
stille seg opp
vere på sin plass
vere passande, relevant eller liknande
orsakinga var heilt på sin plass