Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 62 oppslagsord

plante 2

planta

verb

Opphav

norrønt planta, gjennom lågtysk; frå latin plantare

Tyding og bruk

  1. setje ei plante med røtene i jord
    Døme
    • plante eit epletre;
    • dei plantar roser i bedet
  2. byggje opp eit område ved å setje ei stor mengd planter i jorda
    Døme
    • plante skog;
    • dei planta ein vinhage
  3. plassere noko fast og støtt
    Døme
    • plante neven i bordet;
    • han plantar begge beina i golvet;
    • Roald Amundsen planta det norske flagget på Sørpolen
  4. i løynd plassere noko eller nokon ein stad for å skade eller avsløre
    Døme
    • plante ein spion hos fienden;
    • det vart planta rykte om familien

Faste uttrykk

  • plante ut
    flytte planter frå veksthus eller vekstbenk til varig veksestad

plante 1

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

av plante (2

Tyding og bruk

  1. levande organisme med rot, stengel eller stamme og blad;
    urt, busk eller tre
    Døme
    • skape trivsel for menneske, dyr og planter
  2. mindre plante (1, 1) med ikkje-trevoren stengel;
    urt;
    til skilnad frå tre (1, 1) og busk (1)
    Døme
    • sanke frø frå planter og tre
  3. ung vekst til å plante ut
  4. brukt skjemtande: avkom, pjokk, pode (1
    Døme
    • du er ei fin plante

kome seg

Tyding og bruk

bli betre;
Sjå: kome
Døme
  • planta kom seg da ho fekk vatn;
  • han kjem seg etter sjukdomen;
  • ho har kome seg i matte

buskfuru, buskfure

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

planta eller forvilla lite tre i furufamilien, opphavleg frå fjellstrøka i Mellom- og Sør-Europa;
Pinus mugo

bulevard

substantiv hankjønn

Opphav

av fransk boulevard, opphavleg germansk; same opphav som bolverk ‘gate bygd på festningsvoll’

Tyding og bruk

brei storbygate med tre planta på begge sider
Døme
  • dra til Paris og spasere på bulevardane

blæretang

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

saltvassplante av brunalgane, med blærer som held planta oppe i vatnet;
Fucus vesiculosus

belladonna

substantiv hokjønn

Uttale

beladånˊna

Opphav

frå italiensk ‘ven dame’

Tyding og bruk

  1. giftig plante i søtvierfamilien med klokkeforma, fiolette blomstrar og svarte bær;
    Atropa belladonna
  2. medisin og venleiksmiddel laga av utkok av planta belladonna (1)

plantning

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

(område med) planta tre og buskar

bukketorn

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

planta eller forvilla tornete busk i søtvierfamilien med fiolette blomstrar og raudgule bær;
Lycium barbarum

jordslå

verb

Tyding og bruk

leggje jord over røtene på planter for å hindre uttørking før ein får planta dei