Nynorskordboka
plante 2
planta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å plantaå plante | plantar | planta | har planta | plant!planta!plante! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| planta + substantiv | planta + substantiv | den/det planta + substantiv | planta + substantiv | plantande |
Opphav
norrønt planta, gjennom lågtysk; frå latin plantareTyding og bruk
- setje ei plante med røtene i jord
Døme
- plante eit epletre;
- dei plantar roser i bedet
- byggje opp eit område ved å setje ei stor mengd planter i jorda
Døme
- plante skog;
- dei planta ein vinhage
- plassere noko fast og støtt
Døme
- plante neven i bordet;
- han plantar begge beina i golvet;
- Roald Amundsen planta det norske flagget på Sørpolen
- i løynd plassere noko eller nokon ein stad for å skade eller avsløre
Døme
- plante ein spion hos fienden;
- det vart planta rykte om familien
Faste uttrykk
- plante utflytte planter frå veksthus eller vekstbenk til varig veksestad