Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 9 oppslagsord

konkurrent

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå latin; jamfør konkurrere

Tyding og bruk

  1. deltakar i ein konkurranse (1);
    Døme
    • han passerte konkurrentane i første sving
  2. nokon som ein konkurrerer med på ein marknad eller i ein bransje
    Døme
    • vere konkurrentar på same marknaden
Artikkelside

protestflagg

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. flagg som blir heist under kappsegling som teikn på at ein protesterer mot ein konkurrent
  2. flagg som blir heist eller bore i ein demonstrasjon eller liknande for å protestere mot noko
    Døme
    • delegasjonen markerte med ei stille oppstilling med protestflagg
Artikkelside

motstandar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. person eller gruppe som kjempar mot noko eller er ueinig med nokon;
    fiende
    Døme
    • vere motstandar av dødsstraff;
    • ha mange motstandarar;
    • politiske motstandarar;
    • tilhengjarar og motstandarar
  2. person eller lag som nokon konkurrerer mot;
    konkurrent, motpart
    Døme
    • laget var varsla å vere ein tøff motstandar
Artikkelside

hovudkonkurrent

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

viktigaste, største konkurrent til noko
Døme
  • dei er hovudkonkurrenten vår i denne tevlinga
Artikkelside

få/ha heng på

Tyding og bruk

kome eller vere så nær ein konkurrent (i eit løp eller ei turnering) at det er mogleg å passere;
Sjå: heng
Artikkelside

heng 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. det at noko heng;
    noko som heng
    Døme
    • ein buksebak med heng
  2. framoverhangande bergvegg;
    bratt skråning
    Døme
    • køyre ein krapp sving øvst i henget
  3. svak, jamn vind;
    drag i lufta
    Døme
    • eit lite heng av nordavind
  4. det at datamaskin eller anna teknisk innretning har hengt seg opp
    Døme
    • få heng i programvara

Faste uttrykk

  • få/ha heng på
    kome eller vere så nær ein konkurrent (i eit løp eller ei turnering) at det er mogleg å passere
Artikkelside

vippe 3

vippa

verb

Opphav

samanheng med vibrere

Tyding og bruk

  1. bikke (2), svinge (røre seg) opp og ned (att og fram)
    Døme
    • sitje og vippe med foten over kneet;
    • bilen vippa rundt i svingen;
    • det står og vippar mellom borgarleg og sosialistisk fleirtal;
    • det vippar – lyset kjem og går
  2. Døme
    • vippe ein sau rundt på ryggen;
    • vippe ballen over målmannen og i mål;
    • vippe av pinnen – slå ut, trengje unna (ein konkurrent )

Faste uttrykk

  • vippe pinne
    ein barneleik
Artikkelside

rival

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin

Tyding og bruk

Døme
  • ingen av rivalane fekk henne
Artikkelside

-ent 1

substantiv hankjønn

Opphav

same opphav som -ent (2

Tyding og bruk

etterledd særleg brukt i nemningar for person;
i ord som dosent, konkurrent og regent
Artikkelside