Nynorskordboka
føreheng, forheng
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit føreheng | førehenget | føreheng | førehenga |
| eit forheng | forhenget | forheng | forhenga |
Opphav
av lågtysk vorhenge eller tysk Vorhang; av fore-Tyding og bruk
teppe eller liknande til å hengje framfor noko
Døme
- gøyme seg bak førehenget