Nynorskordboka
rival
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein rival | rivalen | rivalar | rivalane |
Opphav
gjennom fransk; frå latinTyding og bruk
person eller gruppe som konkurrerer om å oppnå noko
Døme
- ingen av rivalane fekk henne;
- dei to landa var bitre rivalar