Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

rir

substantiv hankjønn

Opphav

av vri (2

Tyding og bruk

knute i tre;
Artikkelside

ri 2, ride

rida

verb

Opphav

norrønt ríða

Tyding og bruk

  1. sitje på ryggen av eit dyr og styre det framover;
    ferdast på hesteryggen
    Døme
    • ri på ein hest;
    • ri i galopp
  2. sitje skrevs over noko
    Døme
    • ri på gjerdet;
    • ri på båtkvelven
  3. Døme
    • ri over
  4. plage eller tyngje over tid
    Døme
    • det rir meg som ei mare;
    • riden av skuldkjensle;
    • poeten er riden av kjærleikslengt
  5. segle eller ferdast på sjø eller bølgje
  6. ha fordel eller nytte av
    Døme
    • ri på ei popularitetsbølgje
  7. om hanndyr: stige opp på hodyr for å gjennomføre paring

Faste uttrykk

  • ikkje ri den dagen ein salar
    vere sein i vendinga
  • ri for anker
    liggje for anker i storm
  • ri inn
    temje eller dressere til ridedyr
  • ri kjepphestar
    stadig gje til kjenne si (fastlåste) meining om eit emne
  • ri nokon som ei mare
    vere ei stor plage for nokon
    • dei økonomiske vanskane rei henne som ei mare
  • ri paragrafar
    følgje lova svært strengt;
    vere pirkete og formell;
    jamfør paragrafryttar
  • ri prinsipp
    tvihalde på prinsippa sine utan å ta omsyn til andre faktorar;
    jamfør prinsippryttar
  • ri stormen av
    • kome gjennom ein storm med å liggje på vêret
      • ri av ein storm
    • klare seg gjennom vanskar
      • ministeren reid stormen av
Artikkelside

ridesal

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sal (2, 1) til å bruke når ein rir;
til skilnad frå kløvsal
Artikkelside

lekfolk

substantiv inkjekjønn

Opphav

av lek (4

Tyding og bruk

folk som er utan utdanning i eit fag;
jamfør lekmann
Døme
  • fag- og lekfolk rir språklege kjepphestar i debattspaltene
Artikkelside

julerei, jolerei

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

i folketru: følgje av vette som rir ikring i nettene føre og i jula og gjer skade;
Artikkelside

galoppløp, galopplaup

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

tygel

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt tygill; samanheng med tøye (2

Tyding og bruk

stutt reim på kvar side i eit beksel;
reim på beksel som ein styrer med når ein rir
Døme
  • køyre nokon med stramme (el. slakke) tyglar – òg: ha god (el. dårleg) age på nokon, køyre nokon strengt (el. slapt)
Artikkelside

trollrid

substantiv inkjekjønn

trollride

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt trollriða f ‘troll, mare som rir ein’

Tyding og bruk

innvolssjukdom hos dyr, særleg hest;
Artikkelside

ryttar

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; truleg av mellomalderlatin rutarius ‘landevegsrøvar’, samanheng med II rute

Tyding og bruk

  1. person som rir;
    Døme
    • vere ein flink ryttar
    • før: person som gjorde krigsteneste til hest;
      kavalerist
  2. (konkurranse)syklist
    Døme
    • sykkelryttar
    • før:
      • hjulryttar – soldat som tok seg fram på sykkel
  3. liten overbygning eller lite tårn på taket av bygning
    Døme
    • takryttar
Artikkelside

ridestøvel

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

skaftestøvel til å bruke når ein rir
Artikkelside