Nynorskordboka
ryttar
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein ryttar | ryttaren | ryttarar | ryttarane |
Opphav
frå lågtysk; truleg av mellomalderlatin rutarius ‘landevegsrøvar’, samanheng med II ruteTyding og bruk
- (konkurranse)syklist
Døme
- sykkelryttar
- før:
- hjulryttar – soldat som tok seg fram på sykkel
- liten overbygning eller lite tårn på taket av bygning
Døme
- takryttar