Nynorskordboka
rute 2
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rute | ruta | ruter | rutene |
Opphav
gjennom fransk; frå latin rupta (via) ‘rydda (veg)'Tyding og bruk
- fastsett veg (som person eller transportmiddel skal følgje til visse tider)
Døme
- togrute;
- leggje opp ruta for ferieturen;
- SAS flyg ruta Oslo–New York;
- gå i fast rute;
- vere i rute el. halde ruta – kome til fastsett tid; ha gjort unna (arbeid) i rett tid
- skriftleg oversyn over tidene i ei rute (2, 1)