Nynorskordboka
tygel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tygel | tygelen | tyglar | tyglane |
Opphav
norrønt tygill; samanheng med tøye (2Tyding og bruk
stutt reim på kvar side i eit beksel;
reim på beksel som ein styrer med når ein rir
Døme
- køyre nokon med stramme (el. slakke) tyglar – òg: ha god (el. dårleg) age på nokon, køyre nokon strengt (el. slapt)