Nynorskordboka
tygel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tygel | tygelen | tyglar | tyglane |
Opphav
norrønt tygill ‘band, reim, snøre’; samanheng med tøye (2Tyding og bruk
- reim på kvar side i eit beisel (1), til å styre med når ein rir
- brukt i uttrykk for å ha, ta eller gje frå seg styring, makt eller kontroll
Døme
- foreldra måtte sleppe tyglane
Faste uttrykk
- frie tyglaruavgrensa handlefridom
- den nye kokken fekk heil frie tyglar
- stramme tyglarliten handlefridom;
streng disiplin- køyre nokon med stramme tyglar