Avansert søk

Nynorskordboka 15 oppslagsord

tjuv

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt þjófr

Tyding og bruk

person (eller dyr) som stel eller har stole noko
Døme
- innbrotstjuv;
- lommetjuv;
- tjuv trur (at) kvar mann stel;
- skjora er ein tjuv
- særleg i ordtak, med svekt tyding: kjeltring, skurk
  ein hengjer dei små tjuvane og lèt dei store gå fri
stykke av brend lysveik som har falle ned og får lyset til å renne
Døme
- tjuv i lyset

tjuve

tjuva

verb

Tyding og bruk

lommetjuv

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tjuv som stel frå lommene til folk

oppdage

oppdaga

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

(vere den første til å) bli klar over at eit naturfenomen eller ein stad finst
Døme
- Armauer Hansen oppdaga leprabasillen;
- Eirik Raude oppdaga Grønland
få auge på;
bli var
Døme
- oppdage ein tjuv
(vere den første til å) leggje merke til noko makelaust, til dømes eit talent eller ein stad med særlege kvalitetar
Døme
- bandet vart oppdaga av eit britisk plateselskap;
- turistane har oppdaga det vestlandske kulturlandskapet

stelar

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

Faste uttrykk

helaren er ikkje betre enn stelaren
det å hele er like ille som å stele

fakke

fakka

verb

Opphav

samanheng med fange (

Tyding og bruk

gripe eller fange

Døme

fakke ein tjuv;
fakke ein i kragen

gautjuv

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk opphavleg ‘snøgg tjuv’; jamfør gauv (

Tyding og bruk

skøyar, skjelm (;

skarv (, fark (

furunkel

substantiv hankjønn

Opphav

av latin furunculus ‘liten tjuv’

Tyding og bruk

djuptgåande betennelse kring ei hårrot;

veskenappar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tjuv som driv veskenapping

tjuveradd

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

(små)tjuv

Side 1 av 2

Resultat per side: