Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

sjenert

adjektiv

Opphav

perfektum partisipp av sjenere

Tyding og bruk

Døme

ein sjenert liten gut;
vere overlag sjenert

sjenere

sjenera

verb

Opphav

frå fransk av gêne eigenleg ‘pine’

Tyding og bruk

vere til bry;
møde (2, plage (2
Døme
- sjenerer røyken deg?
- gikta sjenerer meg
- i presens partisipp:
  ein sjenerande vind øydela hopprennet
vere, kjenne seg blyg, brydd
Døme
- (ikkje) sjenere seg for noko

forlegen

adjektiv

Opphav

frå tysk opphavleg ‘som har teke skade av å liggje’

Tyding og bruk

blyg, sjenert, brydd

Døme

bli forlegen;
eg gjorde han forlegen;
bli sett i ein forlegen situasjon

brukt som adverb
- han mumla forlegent eit kort svar

beskjeden

adjektiv

Uttale

beskjeˊden

Opphav

gjennom bokmål; frå lågtysk

Tyding og bruk

audmjuk, atterhalden, fordringslaus;
sjenert
Døme
- eit beskjedent barn
liten, låg (2
Døme
- eit beskjedent utbyte

unnseleg

adjektiv

Opphav

samanheng med unnsjå

Tyding og bruk

sjenert, blyg, tilbakehalden

timid

adjektiv

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

sjenert, redd av seg

Døme

ho er ein timid liten skapning

blyg

adjektiv

Opphav

jamfør norrønt mannsnamn Bljúgr

Tyding og bruk

svært tilbakehalden og sjenert

Døme

ein blyg liten gut