Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
20 treff

Nynorskordboka 20 oppslagsord

rugge

rugga

verb

Opphav

norrønt rugga

Tyding og bruk

  1. røre seg att og fram på same stad;
    setje i gyngande rørsle;
    Døme
    • båten rugga;
    • sitje og rugge i stolen;
    • ho har rugga barnet i søvn
  2. få til å flytte seg;
    rikke (1), lee på
    Døme
    • rugge ein stein
  3. gå med voggande gang
    Døme
    • han kom ruggande
Artikkelside

rokke 2

rokka

verb

Opphav

samanheng med rykkje (1

Tyding og bruk

  1. flytte på;
    Døme
    • rokke på steinen;
    • lasset var ikkje til å rokke
  2. i overført tyding: bryte ned grunnlaget for;
    Døme
    • rokke ved gamle sanningar
Artikkelside

rock and roll

substantiv hankjønn

Uttale

råkenrål´l

Opphav

frå engelsk ‘rugge og rulle’

Tyding og bruk

(dans til) jazzpåverka popmusikk med markert, svingande rytme som kom opp i USA i 1950-åra
Døme
  • danse rock and roll
Artikkelside

rock

substantiv hankjønn

Uttale

råkk

Opphav

av engelsk rock (music), av rock ‘rugge, gynge’

Tyding og bruk

musikk kjenneteikna av markert firedelt takt, røft lydbilete og oftast bruk av elektrisk gitar, bass og trommer
Døme
  • eit nytt og lovande band innanfor rocken
Artikkelside

gynge 2

gynga

verb

Opphav

jamfør gammalfrisisk gunga ‘gå’; samanheng med gang

Tyding og bruk

  1. pendle att og fram;
    disse, huske
    Døme
    • gynge seg i ein stol;
    • gynge seg i ei disse;
    • gynge att og fram
  2. duve (1) opp og ned;
    vogge, rugge
    Døme
    • båten gyngar på vatnet;
    • båten gyngar opp og ned;
    • brua gynga under oss;
    • myra gynga under oss

Faste uttrykk

  • på gyngande grunn
    i ein usikker situasjon eller tilstand
    • leiaren for verksemda innrømmer at dei er på gyngande grunn
Artikkelside

gigle

gigla

verb

Opphav

samanheng med geie

Tyding og bruk

stå laust eller ustøtt;
Døme
  • stå og gigle

Faste uttrykk

  • gigle opp
    setje opp (noko) så det står ustøtt
Artikkelside

vogging

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å røre seg opp og ned eller frå side til side
    Døme
    • vogging av overkroppen
  2. det å rugge (særleg barn), til dømes i ei vogge
    Døme
    • vere oppteken med bleieskift og vogging
Artikkelside

kime 3

kima

verb

Opphav

samanheng med keiv

Tyding og bruk

rugge, vrikke seg;
kjæte seg
Artikkelside

valtre

valtra

verb

Opphav

av velte (2

Tyding og bruk

velte, dette i koll;
gå ustøtt, vagge, rugge
Døme
  • valtre som ei gås
Artikkelside

vagge 2

vagga

verb

Opphav

norrønt vaga; samanheng med vege (2

Tyding og bruk

røre seg (seint) frå den eine til den andre sida;
Døme
  • båten vaggar;
  • ha ei vaggande gonge;
  • vagge med hoftene
Artikkelside