Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 16 oppslagsord

herje

herja

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt herja; samanheng med hær

Tyding og bruk

valde øydelegging eller skade;
rasere
Døme
- fiendar herjar landet;
- udyr har herja i buskapen;
- stormen herja langs kysten;
- naud og sjukdom har herja blant folk
bråke (2, 1), romstere;
fare uvyrde fram;
dominere
Døme
- drive og herje med noko;
- laget herja med motstandarane
vere grisk
Døme
- herje etter å få alt

Artikkelside

herja

adjektiv

Tyding og bruk

merkt av eit hardt liv, av naud eller motgang

Døme

eit herja ansikt

Artikkelside

slagmark

substantiv hokjønn

Opphav

jamfør mark (

Tyding og bruk

område der det er eller har vore eit slag (1, 6);
område som (ufrivillig) er eller har vore åstad for krigshandlingar
Døme
- mange såra og drepne låg att på slagmarka;
- heimbyen vår har vorte ei slagmark
i overført tyding: (tenkt) stad der det er eller har vore kamp, krangling eller liknande
Døme
- kommunestyresalen har blitt ei slagmark;
- avissidene var ei slagmark

Faste uttrykk

sjå ut som ei slagmark
vere særs rotete, herja eller liknande
stova såg ut som ei slagmark

Artikkelside

ættledd

substantiv inkjekjønn

ættled

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

einskilt ledd i ei slektslinje;
generasjon (1), slektledd
Døme
- ætta sit på garden i femte ættleddet
menneske (eller dyr, vokstrar) som er fødde nokolunde samstundes;
generasjon (2)
Døme
- dei fleste av oss i mitt ættledd;
- det yngre ættleddet
mannsalder, generasjon (3)
Døme
- for fleire ættledd sidan;
- tuberkulosen har herja i fleire ættledd

Artikkelside

svolt

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt sultr; av svelte (

Tyding og bruk

sugande kjensle under brystet på grunn av matmangel;
det å ikkje få nok næring;
hunger (1)
Døme
- kjenne svolt;
- døy av svolt
hungersnaud
Døme
- svolt og sjukdom herja

Artikkelside

sjå ut som ei slagmark

Tyding og bruk

vere særs rotete, herja eller liknande;

Sjå: slagmark

Døme

stova såg ut som ei slagmark

Artikkelside

radiobølgje, radiobylgje, radiobølge

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

elektromagnetisk bølgje med frekvens mellom 15 000 Hz og 200 GHz, nytta til trådlaus kommunikasjon, navigasjon og radar
i overført tyding: radioprogram
Døme
- songen herja radiobølgjene heile sommaren