Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 39 oppslagsord

tuppe 2

tuppa

verb

Tyding og bruk

  1. nappe varsamt i;
    nappe ut or
    Døme
    • tuppe (ut) bos frå trøya
  2. sparke (noko) lett med skospissen
    Døme
    • tuppe ballen i mål
Artikkelside

tilslag 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

av slag (1

Tyding og bruk

  1. det å slå, rykkje, sparke til
    Døme
    • få skikkeleg tilslag på ballen
    • i fiske: stramme snøret for å få fisken fast
      • gje tilslag
    • i overført tyding:
      • det er tilslag i han – tiltak, livsmot
  2. i ein auksjon el ei tevling om oppdrag: det å få tilbodet sitt godteke;
    Døme
    • få tilslaget på eit tilbod, ein pris;
    • gje nokon tilslaget
  3. i søk etter noko: funn (1), treff (1)
    Døme
    • få over hundre tilslag ved eit søk på nettet
Artikkelside

strekkje 2, strekke 3

strekkja, strekka

verb

Opphav

truleg lågtysk strecken

Tyding og bruk

  1. refleksivt: gjere, bli lengre;
    Døme
    • strekke seg;
    • tauet strekte seg under påkjenninga
    • gjere seg lang
      • ho strekte seg for å nå opp
  2. skade med tøying
    Døme
    • eg strekte ein lårmuskel på treninga
  3. rette ut, stramme
    Døme
    • strekke føtene;
    • strekke hals;
    • strekke laken;
    • han geispa og strekte seg;
    • strekke opp handa
  4. leggje, spenne (ut)
    Døme
    • strekke ei snor til å grave etter;
    • strekke kabel, telefonleidning;
    • strekke kjølen til ein ny båt
  5. særleg i militærstell: irettesetje
  6. breie (seg)
    Døme
    • eigedomen strekker seg frå dalbotnen og opp mot snaufjellet;
    • ein møteserie som strekte seg over fleire veker – varte i fleire veker

Faste uttrykk

  • strekke ut
    òg: lange ut, sparke frå
Artikkelside

spøne 2

spøna

verb

Opphav

kanskje samanheng med spon og spane (1

Tyding og bruk

  1. sparke i marka;
    Døme
    • spøne opp marka
  2. springe snøgt
    Døme
    • spøne i veg
  3. arbeide hardt;
    klemme på
Artikkelside

spore 3

spora

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt spora; av spor (1

Tyding og bruk

  1. sparke opp jorda;
    lage djupe spor (1, 1)
    Døme
    • hestane har spora opp marka
  2. følgje spor (1
    Døme
    • spore slekta si 200 år attende;
    • årsaka til vanskane kan sporast langt attende;
    • tilhengjaren sporar godt – følgjer spora til trekkvogna når ho svingar
  3. Døme
    • det er tvillaust betring å spore

Faste uttrykk

  • spore av
    gå av sporet; overf: kome over på noko heilt anna
  • spore opp
    finne
Artikkelside

spenne 5

spenna

verb

Opphav

av spenne (4

Tyding og bruk

  1. Døme
    • spenne og slå;
    • spenne fotball;
    • spenne krok for, bein under – setje foten slik at ein annan snublar i han;
    • spenne borti noko;
    • spenne frå;
    • spenne imot
  2. gje støyt attover
    Døme
    • børsa, kanonen spenner
Artikkelside

sparkstytting

substantiv hankjønn

Opphav

etter svensk; sisteleddet same opphav som stytting (2

Tyding og bruk

kjelkeliknande framkomstmiddel som har sete, styre og to lange stålmeiar, og som ein driv fram med å sparke frå med eine foten mot bakken medan den andre kviler på eine meien
Artikkelside

sparkesykkel, sparksykkel

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

slags sykkel som ein driv fram med å sparke frå med ein fot mot bakken
Artikkelside

sparkebukse

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

romsleg bukse som spedbarn kan liggje og sparke i
Artikkelside

spark 3

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt spark ‘tramp’; av sparke

Tyding og bruk

sparkande rørsle;
spenn, støyt med foten
Døme
  • få eit spark i baken;
  • ta ballen på sparket – sparke ballen beinveges vidare

Faste uttrykk

  • kome med eit spark til
    òg: rakke ned på, vere spydig mot
  • ta på sparket
    prøve å meistre (noko) utan førebuing, utan å dryge
Artikkelside
Side 3 av 4